Kiedy ubezpieczenie turystyczne może nie działać: przypadki wyłączenia odpowiedzialności

Ubezpieczenie turystyczne to jeden z fundamentów bezpiecznego podróżowania – zarówno podczas wyjazdu na narty, jak i przy spokojnym wypoczynku nad morzem. Daje ono poczucie komfortu i zabezpiecza nas przed skutkami niespodziewanych zdarzeń, takich jak hospitalizacja, kradzież bagażu czy konieczność wcześniejszego powrotu do kraju. Niestety, nie każdy turysta zdaje sobie sprawę z tego, że ochrona ta nie jest absolutna. Polisa zawiera szereg zapisów, które wyłączają odpowiedzialność ubezpieczyciela w określonych sytuacjach. Zrozumienie tych wyjątków ma kluczowe znaczenie – może bowiem zadecydować o tym, czy w chwili kryzysu faktycznie otrzymamy pomoc, na którą liczymy.

Brak zachowania podstawowych środków ostrożności

Choć może się to wydawać oczywiste, wiele polis ubezpieczeniowych zawiera zapis, że ochrona ulega wyłączeniu, jeśli poszkodowany podróżny nie dochował tzw. należytej staranności. W praktyce oznacza to, że ubezpieczenie turystyczne nie zadziała, jeśli osoba ubezpieczona zachowywała się lekkomyślnie lub rażąco zaniedbała swoje bezpieczeństwo.

Przykładem może być sytuacja, w której turysta wchodzi nocą do nieoświetlonego lasu mimo zakazu, zostaje poszkodowany i oczekuje pokrycia kosztów leczenia. Innym przypadkiem może być pozostawienie wartościowych przedmiotów bez nadzoru w miejscu publicznym – ubezpieczyciel może wtedy odmówić wypłaty odszkodowania za ich kradzież, argumentując, że nie dołożono należytej staranności w zabezpieczeniu mienia.

To samo dotyczy prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu, niestosowania się do zaleceń służb porządkowych czy ignorowania warunków atmosferycznych. Ubezpieczenie w podróży nie jest blankietowym przyzwoleniem na nierozważne zachowania – działa w określonych ramach, które wymagają od podróżnego współodpowiedzialności za swoje bezpieczeństwo.

Udział w sportach ekstremalnych bez dodatkowego ubezpieczenia

Jednym z częściej spotykanych wyłączeń w polisie turystycznej są sytuacje związane z uprawianiem sportów wysokiego ryzyka lub ekstremalnych. Dla wielu ubezpieczycieli takie aktywności stanowią osobną kategorię ryzyka, której standardowa ochrona nie obejmuje – chyba że klient wykupi specjalne rozszerzenie.

Do sportów kwalifikowanych jako ekstremalne lub podwyższonego ryzyka zalicza się m.in.:

• wspinaczkę górską i skałkową,

• nurkowanie z butlą poniżej określonej głębokości,

• skoki spadochronowe i paralotniarstwo,

• kitesurfing, windsurfing i sporty motorowodne,

• jazdę na nartach poza wyznaczonymi trasami.

Jeśli turysta planuje aktywność z tej kategorii, ale nie wykupi odpowiedniego rozszerzenia polisy, w razie wypadku może spotkać się z odmową pokrycia kosztów leczenia, transportu medycznego czy nawet akcji ratowniczej w górach. Ubezpieczenie podróżne w swojej podstawowej formie chroni zazwyczaj tylko aktywności rekreacyjne – każda bardziej wymagająca forma sportu wymaga osobnego zabezpieczenia, o czym należy pamiętać już na etapie zakupu polisy.

Choroby przewlekłe i ich przemilczenie w ankiecie medycznej

Kolejnym istotnym powodem, dla którego ubezpieczenie turystyczne może nie zadziałać, jest zatajenie informacji o stanie zdrowia, zwłaszcza w kontekście chorób przewlekłych. Wielu podróżnych nie zdaje sobie sprawy z tego, że ubezpieczyciel może odmówić pokrycia kosztów leczenia za granicą, jeśli zdarzenie związane z pogorszeniem zdrowia ma związek z wcześniej zdiagnozowaną, niezgłoszoną chorobą.

Do chorób przewlekłych zaliczają się m.in. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, schorzenia serca, przewlekłe choroby płuc, nowotwory czy epilepsja. W formularzach lub ankietach zdrowotnych, które niektóre towarzystwa ubezpieczeniowe wymagają przy zawieraniu umowy, zatajenie takich informacji lub ich zbagatelizowanie może skutkować odmową wypłaty świadczenia. Nawet jeśli objawy były wcześniej łagodne, a pacjent nie odczuwał większych dolegliwości, w oczach ubezpieczyciela to nadal schorzenie wpływające na ryzyko ubezpieczeniowe.

Warto pamiętać, że niektóre firmy ubezpieczeniowe oferują możliwość objęcia ochroną osób z chorobami przewlekłymi – wymaga to jednak wykupienia dodatkowego rozszerzenia. Bez tego elementu polisa turystyczna ma prawo wyłączyć odpowiedzialność w przypadku zdarzenia medycznego związanego z chorobą znaną przed wyjazdem. Dla osób przewlekle chorych to szczególnie istotny aspekt – zaniedbanie go może prowadzić do bardzo kosztownych konsekwencji finansowych.

Wyjazd do kraju objętego ostrzeżeniem MSZ

Wielu podróżników nie analizuje zaleceń wydawanych przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych przed planowanym wyjazdem. To błąd, który może skutkować tym, że ubezpieczenie w podróży okaże się bezwartościowe. Większość ubezpieczycieli zastrzega w OWU (Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia), że ich odpowiedzialność nie obejmuje terytoriów, do których wyjazd został odradzony lub zakazany przez oficjalne instytucje państwowe.

MSZ regularnie aktualizuje listę krajów i regionów objętych ostrzeżeniami – z uwagi na konflikty zbrojne, napięcia polityczne, wysokie ryzyko terroryzmu, klęski żywiołowe lub poważne zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Jeśli mimo wszystko podróżny zdecyduje się na wyjazd do takiego miejsca, polisa turystyczna może zostać uznana za nieważną.

Ubezpieczyciel może odmówić pokrycia kosztów leczenia, ewakuacji medycznej, transportu do kraju czy nawet repatriacji zwłok, jeśli uzna, że podróż została zrealizowana wbrew jednoznacznym ostrzeżeniom. Dlatego przed każdą podróżą – szczególnie do mniej popularnych lub potencjalnie ryzykownych destynacji – warto sprawdzić komunikaty MSZ i upewnić się, że kierunek podróży nie znajduje się na liście krajów objętych ostrzeżeniem. Tylko wtedy możemy mieć pewność, że nasza polisa turystyczna faktycznie zadziała, gdy będzie najbardziej potrzebna.

Zainteresowany? Szczegóły dostępne na stronie: zobacz tutaj.

[ Treść sponsorowana ]

Uwaga: Informacje na stronie mają charakter wyłącznie informacyjny i nie zastąpią porady finansowej i prawnej.